mazide kalan anılar

Ben Arıkaya Köyü'nün geçmişini burada sergilemeye çalışıyorum bugünkü durumunu ise orada yaşayan gençler mutlaka daha iyi sergileyecektir.Eğer Bugün hayatta olanlara bir nebze olsun geçmişten birşeyler hatırlatabilirsem kendimi mutlu sayarım..

 

Şu resme bakalım Merhum babam yanında Merhum Kurtina Salih köy kahvesine gelir sobanın yanında onun yeri ve bir minderi vardır geçer oraya minderine oturur.Cebinden tabaksını ve ağızlığını çıkarır sigarasını sarıp ağızlığına takar sonrada sigarasını sessizce içer, yanında Merhum Ali Dede hepsi toprak oldu geride kalan sa işte bu siyahbeyaz kareler

Geçmişin bir başka hatırası  şu resme bakarmısınız. Merhum Remzi amca yanında babam ve onun yanında da her zaman hayranlık duyduğum ve kendime örnek almaya çalıştığım bir insan Çolak Dede, eğer alınteriyle kazanmak varsa eğer dürüstlük varsa ve buna örnek aranıyorsa hemen gözlerini kapatacaksın ve aklına ilk gelecek isim Çolak Dede olacak, işte yine elinde baltası artık ormana mı gidiyor nereye gidiyor bilmem ama tek bildiğim karınca misali bu insanın sürekli çalıştığı yeni nesil onu öğrenmeli ve tanımalı bana göre.Ön tarafta ise Lütfi ve Rayif yıldırım kardeşler şimdilerde Almanyada çalışıyorlar yanlarında gür sesiyle 23 nisan bayram törenlerinde kürsüye çıkıp "Anneler ağlamayın dönmeyenlerinize,Yurda saldıranları getirdik işte dize" diye başlayan "H.Nihat Özon'un" şiirini okuyan ve şiir okumasına hayran olduğum Kemal Kuş şimdi nerdedir bilmem, hala şiir okurmu görsem dinleyebilsem, şiir okumasını dinlemek isterdim.Aslında hepsi köyümüzün bir değeri ama eldeki imkanlar helede o zamanki imkanların çok kısıtlı olması belkide o ve onun gibilerin çok şeyler yapabilmesine engel olmuştur.

Evet geçmişten karlı bir kış günü Sırayla Rahmetli Şapinas Yusuf, Rahmetli Mustafa Kumaş yanında yine köyümüzde gerçekten hayranlık duyduğum başka bir insan kolay kolay oyuna gelmez düşünür ve soruna akıllı ve sağlıklı cevapverirliği ile hafızamda kalmış kimsenin kalbini kırmayan merhum Kara Dayı hani akil adamlar derler ya işte bizimköyün akil adamı bana göre,yanında o jenerasyondan hayatta kalan belkide tek kişi Osman Öztürk yanında babam ve onun yanında da köyden ayrılmış şimdi adını çıkaramadığım komşularımızdan biri

Bu resimde renkli olmasına rağmen bayağı eski, okulun bahçesinde abiyim kavak ağaçlarının yanında arka tarafta köyün kahvesi bu kahvenin çayını içmeyen orada sohbetlerde tartışmalarda bulunmayan varmı?  hele hele bizim kuşaktan veya daha eskilerden olupta bu kahveyi bilmeyen veya unutan varmı? Birde şu kavak ağaçları bir dile gelsede söyleseler gövdelerine kaç öğrencinin eli değdi , bahçede oyun oynarken mutlaka onun çevresinde dönülür gövdesine tutunulurdu veya oyunda öğrenciler onun çevresinde dönerken birbirine ne diyorduk; kırma atarlardı kazanan oyunu götürürdü bizim kuşağın oyunları bahçede göz göze diş dişe idi!.... Şimdilerde; atariler, bilgisayarlar var artık

İşte eski resimlerden biri daha babam abiyim zamanın meşhur öğrenci şapkası başında bu şapka yüzünden çok dayaklar yerdik öğretmenlerimizden yanında köyümüzden yetişen bir diğer isim sevgili hocamız İsmet Çavuş ve oradaki küçük şimdilerde büyük çocuk yanlış hatırlamıyorsam Hasan Özdemir olacak 

 

İşte son yıllardaki köyün kahvesinin içinde köyde az sayıda kalan insanımızdan  birkaçı abiyimle yanında Köyümüzün baba oğul emniyetçileri Osman Kültür emekli  ve günümüzün polisi o zamanın küçük çocuğu Oğuzhan Kültür yine masada oturan Kalfa Mustafa abi ve yanında herhalde Recep abi ve diğerleri

 

  

Köyümüz halkından bir başka resim sırayla Osman Öztürk yanında babam yanında Mehmet Kumaş yanında Celal Çavuş oturanlar sırayla galiba Mehmet Bayram Abdurrahman kültür ve sevgili komşumuz Salih Çolak amca kaçı hayatta kaldı ki!...

 

 

Bu fotoğrafı tanıyacak olan zannetmiyorum buda benim dedem Şofor mustafa